در این قسمت از روانپادکست، از ابتدای تصمیم برای مراجعه به روانشناس گفته‌ایم. این که چه مشکلی باعث می‌شود تا ما به جایی برسیم که بایستی از یک متخصص حرفه‌ای کمک بگیریم. دلایل مشکلات را بررسی کردیم. از شرایط یک درمانگر گفتیم. در نهایت نیز از آنچه بایستی در اتاق درمان و جلسات رواندرمانی انتظار داشته باشیم صحبت کرده‌ایم.
آیا بایستی انتظار این را داشته باشیم که یک نفر منجی ما باشد؟ تمام مشکلات ما را از پیش متوجه باشد و همه را در چند جلسه رفع کند؟
اتاق درمان، امن ترین نقطه‌ی هستی است. درمانگر بدون قضاوت، رو به رویت می‌نشیند. از تو می‌خواهد بگویی هر آنچه درونت را آزار می‌دهد. هر آنچه بر شانه‌هایت سنگینی می‌کند. هرآنچه بر سینه‌ات فشار می‌آورد و چون بغضی فرو خورده می‌شود و چون آهی جاری می‌شود.
در مورد رابطه‌ی درمانی گفته‌ایم. رابطه‌ای که بستری امن فراهم می‌کند تا درمانگر و درمانجو هر دو در آن رشد کنند. در رواندرمانی این رابطه است که درمانجو دلبستگی را تجربه می‌کند. امنیت را درک می‌کند. در نهایت می‌تواند با خود اصلی‌اش آشتی کند.
درمانگر ظرف سنجش دیگری است.انقدر باید به زلال بودن برسد که خوب دیگری رو در خودش منعکس کنه.
درمانگر هست که در یک فضای تاریک، کورسوهایی رو از روان درمانجو پیدا میکنه و بهش نشون میده.
ویلفرد بیون
.
وقتی این آیینه خودش شکسته باشد ممکن است شخصیت منسجمی نداشته باشد. چنین فردی نمی‌تواند تفاوت تصویر درون خودش را با آن چیزی که از درمانجو منعکس می‌شود در رواندرمانی تشخیص دهد. او نمی‌تواند سنجش مناسبی را از واقعیت درونی بیمار ارائه بدهد. نه تنها سلامت روان درمانگر، اطلاعات کم یا عدم نظارت بر کار حرفه‌ای او نیز در روند رواندرمانی مانعی است که گاهی اوقات جبران‌ناپذیر می‌شود.
.
درمانگر بایستی مهارت درمان را بیاموزد. این آموزش در دانشگاه‌ها یا انجام نمی‌شود یا اینکه ناقص است. بنابراین، باید از منابع یا افرادی که درمان را آموزش می‌دهند یاد بگیرد. علاوه برآن، کتاب‌ها و مقالات مربوطه را جهت داشتن اطلاعات در مورد آسیب‌شناسی و درمان بخواند.
همچنین، درمانگر بایستی در درمان روانشناسی تحت نظارت کار کند. این مورد کمک می‌کند تا خطاهای درمانگر اصلاح شود. چون خیلی از اوقات ما خودمان نمی‌دانیم چه اتفاقی در واقع در حال رخ دادن است و در ذهنیت خودمان گیر می‌کنیم. اینجاست که کمک یک ناظر می‌توند راهگشا باشد.
.
در نهایت هم، برای اینکه ظرف مناسبی باشد، در وهله اول باید خودش تحت درمان قرار بگیرد. درمانگری که خودش دچار مشکلات و تعارضات حل نشده است، حداقل این تبعات را دارد که با درمان و تحت تاثیر قرارگرفتن نسبت به درمانجوها و مشکلاتشان، خودش آسیب می‌بیند.
منبع برای مطالعه بیشتر:
دکتری روانشناسی بالینی، درمانگر پویشی
جهت ثبت دیدگاه خود از قسمت زیر اقدام فرمایید
دیدگاه